Tata

Mama to nie jest to samo, co tato... Dobrze jest mieć jedną osobę, która kocha bezwarunkowo, a jeszcze lepiej jest mieć dwie… Można pójść na spacer, skakać przez kałuże, trzymając się za dwie silne ręce – jedną mamy, drugą taty… Można zobaczyć, że ludzie mogą się bardzo różnić, a mimo to kochać się i szanować… Można przejrzeć się w różnych oczach, dowiedzieć się o sobie różnych rzeczy, od mamy i od taty innych… Można co dzień się upewniać, że nasze istnienie ma dla kogoś głębokie znaczenie…
                                                                  
                                                               Agnieszka Stein (Dzikie Dzieci)

Rodzina istnieje po to, by kobieta mogła mieć dzieci i była wspierana przez męża. (Rocco Buttiglione) 

Kilka dni temu usłyszałam to zdanie i bardzo mocno rezonuje mi w sercu. Mąż dla mnie to nie tylko „żywiciel rodziny”(jak bywało dawniej), ale pośród wielu ról, które pełni w naszym małżeństwie, bycie  tatą moich dzieci jest jedną z ważniejszych. Jak ja to widzę?

Być tatą to być Przewodnikiem – przy podejmowaniu życiowych decyzji i etycznych wartości.

Być tatą to być Opiekunem -  przy bolącym zębie i zadrapanym kolanie.

Być tatą to być Towarzyszem zabaw – przy budowaniu domku na drzewie i przy ubieraniu lalek.

Być tatą to być Nauczycielem – pływania czy rachowania.

Być tatą to być Saperem – gdy bomba ma wybuchnąć, a w polu rażenie i Matka, i Córka.

Być tatą to być Poszukiwaczem – przygód i odpowiedzi, jak być jeszcze lepszym tatą.

Być tatą to być Słuchaczem – z otwartym sercem i buzią  przedszkolnych historii i życiowych rozterek.

Być tatą to być Pomocnikiem – w pieczeniu ciasta i jeździe na rowerze.

Być tatą to być Przyjacielem – pełnym akceptacji i empatii dla naszych Córek.

                                                                     
                                                EwelinaŻyrafa (Klub Oddychających Mam) 

 
Zmienię twoje życie i będziemy razem rosnąć i uczyć się... (z FB)
...i zmieniła Jego życie, i razem dorastają, i uczą się siebie samych i siebie nawzajem. On i Ona.
On kochając uczy Ją, jak kochać innych ludzi.
Ona pytając uczy Go, jak pozostać ciekawym świata.
On nieszufladkując uczy, że każdy człowiek jest ważny.
Ona śmiejąc się i płacząc głośno uczy, że warto pozostać sobą.
On akceptujący Ją na dobre i złe.
Ona chcąca Go radosnego i smutnego.

Miłość, która ich łączy uczy, jak przyjmować siebie nazwajem, choć bywają tak różni. 
 
                                                                                                              Monika