Piaskowy Wilk i candy

      Piaskowy Wilk był, jest i będzie. To takie zwierze, które dużo myśli, mądrze mówi i pomaga Karusi znaleźć odpowiedź na pytanie "dlaczego?". "Wiem wszystko. (...) Wszystko we wszystkich światach. I znam odpowiedzi na wszystkie pytania." - mówi Piaskowy Wilk podczas pierwszego spotkania z Karusią.

     Ma futerko w kolorze piasku, oczy widzące uczucia Karusi, serce odgadujące jej potrzeby i wyjątkowo dużo czasu. Inaczej niż mama czy tata Karusi. Dziewczynka lubi słuchać swojego przyjaciela więc biega na plaże zawsze wtedy, gdy jest smutna, zaniepokojona, zdezorientowana czy zła. Biega też wówczas, gdy jest radosna, zaciekawiona czy zachwycona. Piaskowy Wilk pomaga jej zrozumieć postępowanie dorosłych, zawiłości świata, pojawiające się problemy i trudności. Mówi o skomplikowanych sprawach w nieskomplikowany sposób. 

        Piaskowy Wilk lubi trudne pytania, Karusia lubi je zadawać, a czytelnik, i to zarówno ten Mały, jak i ten Duży, jest zachwycony odpowiedziami Piaskowego Wilka i przemyśleniami Karusi. 

         Pokochałyśmy Piaskowego Wilka już od pierwszego spotkania. No bo jak nie pokochać kogoś, kto potrafi wyjaśnić dlaczego tata Karusi rozłożył się na hamaku z gazetą w ręku i nie widzi córki, choć ta stoi obok, i nie słyszy jej, choć Karusia mówi głośno. Jak nie pokochać kogoś, kto wie co zrobić, żeby tata zauważył dziewczynkę.

- Phi... Łatwe pytanie - powiedział Piaskowy Wilk - Przecież tata jest zaczarowany, chyba rozumiesz!
- Zaczarowany? - zdziwiła się Karusia.
- Tak, albo jeśli wolisz, zahipnotyzowany - powiedział Piaskowy Wilk - Jego oczy przykleiły się do gazety, do tych tam małych czarnych literek, i teraz nie może się od nich odczepić. 
     Karusi wcale nie podobała się ta odpowiedź. Nie chciała mieć taty przyklejonego do gazety na resztę życia.
- Nic się nie bój! - powiedział Piaskowy Wilk. - Uwolnię go.
     Przyczaił się do skoku i pognał przed siebie. Gnał jak piaskowa burza wprost na dom i hamak i jednym skokiem wydarł z rąk taty gazetę. Strony uleciały ku morzu jak ogromne ptaszyska. 
     Tata spadł z hamaka, grzmotnął o ziemię i pomyślał: wilk? 
- Ruśka! - zawołał - Ja chyba dostałem udaru! Muszę się wykąpać!
- No nareszcie - powiedziała Karusia. 

     Mam dla Was egzemplarz "Raz, Dwa, Trzy, Piaskowy Wilk" (dziękuję Wydawnictwu Zakamarki). Napiszcie o swoim rodzinnym bohaterze literackim. Takim, który zachwyca nie tylko Wasze dzieci, ale i Was. Podzielcie się książką, którą być może inne dzieci i inni rodzice pokochają tak, jak my pokochałyśmy Piaskowego Wilka.

     Na Wasze komentarze czekam do 20 września.