Przemoc rodzi przemoc

      W najnowszej książce " Wychowanie w duchu empatii" Marshall Rosenberg pisze tak: "To one /dzieci/ pierwsze nauczyły mnie, że nie jestem w stanie zmusić ich do niczego. Nie mogę zmusić ich do włożenia zabawki do pudełka. Nie mogę zmusić ich do posłania łóżka. Nie mogę zmusić do jedzenia. Była to dla mnie jako rodzica dość upokarzająca lekcja  - lekcja bezsilności. Upokorzenie brało się z przekonania (...) że rolą rodzica jest wpływać na zachowanie dzieci i odpowiednio je kształtować. I oto trójka młodych ludzi udzieliła mi lekcji pokory, udowadniając, że nie jestem w stanie ich do niczego zmusić.

     Mogłem co prawda zrobić jedną rzecz: sprawić, aby pożałowali, że nie zrobili tego na czym mi zależało. Ilekroć jednak okazywałem się na tyle głupi, żeby tego próbować, dzieci szybko udzielały mi kolejnej lekcji na temat rodzicielstwa i władzy, która miała okazać się dla mnie bardzo cenna w przyszłości: jeśli sprawisz, że dziecko pożałuje, iż czegoś nie zrobiło, to ono wkrótce sprawi, że ty też będziesz żałował. Będziesz żałował, że sprawiłeś, iż ono pożałowało, że czegoś nie zrobiło. Przemoc zawsze rodzi przemoc." 

   

       Dobrze pamiętam sytuacje, w których przymusiłam Zo do "czegoś tam". Pamiętam też, że zawsze, gdy udało mi się ją do czegoś zmusić, pożałowałam swojej decyzji, czasem bardzo gorzko.
         Wiem dlaczego zdarza mi się ją zmuszać. Uważam, że powinna zrobić to czy tamto, bo dzięki temu nasza codzienność (w dłuższej perspektywie życie) będzie bogatsza, spokojniejsza, piękniejsza itp. Jeśli Zo pożyczy zabawkę, podzieli się słodyczami, sama umyje zęby, zdejmie buty, popilnuje siostry, to sprawi komuś radość. 
         Wiem też dlaczego żałuję zmuszania ją do "czegoś tam". Żałuję, bo chcę, żeby moja córka podejmując działanie kierowała się "potrzebą serca", pragnieniem wzbogacenia życia, swojego lub innych, a nie czynnikami zewnętrznymi czy kalkulacją zysków i strat.

  

        W PbP są dwie siły: karząca i ochronna.  Zmuszanie innych bierze się z myślenia, w którym ja wiem, co ty powinieneś zrobić, żeby ludzie byli szczęśliwi, a świat piękny. Zmuszanie innych zakłada, że jeśli nie powiem ci co masz zrobić, to ty tego nie uczynisz. No, bo jeśli ufam, że ty też chcesz żeby ludzie byli szczęśliwi, a świat piękny, to wiem, że podejmowane przez ciebie działania będą wzbogacać ludzi i świat.

P.S. Jutro o sile ochronnej.